Κάτια Δανδουλάκη: Θα ευχόμουν να φύγω από τη ζωή χωρίς να το καταλάβω

Η Κάτια Δανδουλάκη πέρασε την αλλαγή του χρόνου με τους δικούς της ανθρώπους και πλέον επικεντρώνεται στα επαγγελματικά της.

Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η ηθοποιός μίλησε για την επιλογή της να ακολουθήσει το επάγγελμα της ηθοποιού, καθώς και για τους μεγάλους φόβους που την απασχολούν. Ανάμεσα στις ευχές της ήταν να μην αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας και το τέλος της ζωής της να είναι ανώδυνο, όταν έρθει η στιγμή.

Η Κάτια Δανδουλάκη μίλησε στο ένθετο Docville και τον δημοσιογράφο Αντώνη Μποσκοϊτη, εκφράζοντας τους φόβους της αλλά και την επιθυμία της να φύγει ήσυχα από τη ζωή, χωρίς να το συνειδητοποιήσει.

Έχετε ακούσει την άποψη που λέει πως οι ηθοποιοί δεν είστε και πολύ στα καλά σας;

Σωστότατη άποψη. Είναι δηλαδή κανονικό ένας να θέλει να υποδύεται κάποιον άλλο; Σίγουρα δεν είμαστε πολύ κανονικοί, γιατί ρισκάρουμε εκεί που δεν μας παίρνει και έχουμε μια τρέλα πάνω από τους κανόνες της λογικής. Χτίζουμε παλάτια στην άμμο, το θέατρο είναι η τέχνη του εφήμερου.

Τι σας φοβίζει;

Ο ρεαλιστικός φόβος είναι τα κενά στο αεροπλάνο, που σημαίνει πως δεν θέλω κάτι οδυνηρό και απότομο στη ζωή μου. Ποτέ δεν μπόρεσα να νικήσω τον φόβο των αεροπλάνων, όπως κι αυτόν της ενδεχόμενης ταλαιπωρίας πριν από το βιολογικό τέλος.

Θα ευχόμουν να φύγω από τη ζωή χωρίς να το καταλάβω. Ένας άλλος φόβος είναι να μη χάσω το μυαλό μου, που συνειδητά τον αποδιώχνω.

Η πρώτη ένδειξη, ξέρετε, είναι για τους ηθοποιούς το να μη θυμούνται τα λόγια τους και η έλλειψη της αίσθησης του χιούμορ. Έλεγα, για παράδειγμα, στη μάνα μου διάφορα αστεία περιστατικά από τα γυρίσματα και γελούσαμε πολύ. Κάποια στιγμή της μιλούσα και δεν αντιδρούσε στα αστεία. Ήταν η αρχή της άνοιας της. Έτσι πήγαμε στο γιατρό και τα τελευταία χρόνια έβλεπα τα μάτια της, που δεν υπήρχα εγώ μέσα τους.