Τέμπη: Συγκλονίζει η επιζήσασα Ευδοκία για τις στιγμές μετά τη σύγκρουση – “Έρχεσαι στο δυσάρεστο δίλημμα να καείς ή να σπάσεις”

«Δύο χρόνια μετά είναι ένας μαραθώνιος […]Και έρχεσαι στο δυσάρεστο δίλημμα, να καείς ή να σπάσεις». Με τα συγκλονιστικά αυτά λόγια η Ευδοκία Τσαγκλή, επιζήσασα από την τραγωδία των Τεμπών αναφέρθηκε στην αγωνιώδη προσπάθεια να βγει από το βαγόνι στο οποίο επέβαινε για να σωθεί αλλά και στον αγώνα για δικαιοσύνη.

Η Ευδοκία Τσαγκλή ήταν μία εκ των εισηγητών το απόγευμα της Τετάρτης σε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ «με μοναδικό στόχο να παραθέσουν μια πλήρη, επιστημονικά τεκμηριωμένη εικόνα της τραγωδίας, βασισμένη σε εγκληματολογική, νομική, μηχανική, χημική, ηλεκτρολογική, μαθηματική και επικοινωνιακή ανάλυση», όπως αναφερόταν σε σχετική ανακοίνωση για τη διεξαγωγή της.

Όπως ανέφερε η ίδια, «είμαστε εδώ όχι απλά για να θυμηθούμε αλλά για να αναλύσουμε και να εμβαθύνουμε μέσα από διαφορετικές μελέτες κοινωνικές πτυχές του εγκλήματος των Τεμπών». Είναι μια ημερίδα χωρίς επίσημο διοργανωτή αλλά άνθρωποι με Α κεφαλαίο, καθηγητές τεχνικοί σύμβουλοι παραθέτουν απόψεις μετά από έρευνα. Ελπίζω να καταφέρουμε να φωτίσουμε λίγο περισσότερο την αλήθεια» Παράλληλα σημείωσε ότι όσα επρόκειτο να ειπωθούν στην ημερίδα είναι γνωστά στις Ανακριτικές Αρχές, ωστόσο σύμφωνα με την ίδια «δυστυχώς δεν έχουμε φτάσει κοντά στην αλήθεια τουλάχιστον σε θεσμικό επίπεδο. Κάποια θέματα δεν προχωρούν, σε κάποια γίνεται μια αποσιώπηση».

Δύο χρόνια μετά την σύγκρουση των αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, τα τραύματα μπορεί να έχουν φύγει, οι μνήμες όμως σε όσους κατάφεραν να επιζήσουν, παραμένουν. «Είναι μια πολύ πικρή μνήμη για μένα», υπογράμμισε η επιζήσασα της σύγκρουσης η οποία επέβαινε στο δεύτερο βαγόνι της επιβατικής αμαξοστοιχίας.

Συγκινημένη, περιέγραψε τις στιγμές που ακολούθησαν μετά τη σύγκρουση, τον αγώνα για να βγει από το βαγόνι αλλά και το «δυσάρεστο δίλημμα» στο οποίο βρέθηκε όταν επρόκειτο να εγκαταλείψει το βαγόνι.

«Εγώ βγήκα από το δεύτερο βαγόνι, το Β2 συγκεκριμένα και για αρχή καθώς έκλεισαν όλα τα φώτα αυτό που μας έκανε να βγούμε, όσοι μπορέσαμε να βγούμε από αυτά τα βαγόνια, ήταν η φωτιά. Δεν υπήρχε μόνο μία εστία, εγώ θυμάμαι τουλάχιστον δυο μεγάλες εστίες», ανέφερε αρχικά.

«Έρχεσαι στο δυσάρεστο δίλημμα, να καείς ή να σπάσεις»

Όπως είπε, μέσα στο σκοτάδι, κατάφερε να δει λόγω της φωτιάς. «Δεν είχαμε διαφυγή από το δικό μας κουπέ. Προχώρησα μπροστά και βρήκα ένα σπασμένο παράθυρο και έτσι φώναξα τα παιδιά και βγήκαμε», περιέγραψε.

Στην προσπάθειά της να απεγκλωβιστεί από το βαγόνι, επαναλάμβανε συνέχεια στο μυαλό της πως «πρέπει να βγούμε τώρα από δω γιατί ήταν πολύ αποπνικτική η ατμόσφαιρα». Όταν όμως κατάφερε να φτάσει στο σπασμένο παράθυρο που θα της έδινε διαφυγή, βρέθηκε – όπως είπε- μπροστά σε ένα «δυσάρεστο δίλημμα».

«Το βαγόνι μας προσγειώθηκε πάνω στο κυλικείο επομένως τα παράθυρα ήταν προς τα πάνω, είχαμε αναποδογυρίσει. Όταν πλέον προσγειωθήκαμε και τα παράθυρα ήταν προς τα πάνω. Βγαίνοντας από το παράθυρο είπα τι καλά που βγήκα και κοιτάω κάτω και βλέπω είμαι σε ύψος και κάτω κοτρόνες. Και έρχεσαι στο δυσάρεστο δίλημμα, να καείς ή να σπάσεις και πάντα ο άνθρωπος διαλέγει να σπάσει», εξομολογήθηκε η Ευδοκία Τσαγκλή ενώ είπε πως όταν βγήκε από το παράθυρο δεν μπορούσε να ανασάνει καλά.

«Υπήρχε ποσότητα άνω των 12,8 τόνων εύφλεκτων υδρογονανθράκων – Κατά πάσα πιθανότητα πλαστά τα βίντεο με την εμπορική αμαξοστοιχία»

Στην ημερίδα τοποθετήθηκε και ο Αχιλλέας Μιχόπουλος, Χημικός Μηχανικός, Ειδικός Πραγματογνώμονας και Τεχνικός Σύμβουλος οικογενειών των θυμάτων της τραγωδίας στα Τέμπη. Σε δηλώσεις πριν την έναρξη της εκδήλωσης ανέφερε πως στόχος της είναι «να ενημερωθεί η ελληνική κοινωνία για τις πραγματικές αιτίες που προκάλεσαν αυτούς τους θανάτους» και η «αποκάλυψη της πραγματικότητας για την πυρόσφαιρα και τη φωτιά που κατέκαψε τα άτομα που ξέρουμε ότι κατέληξαν λόγω έκθεσης σε έντονη φωτιά».

Σύμφωνα με τον ίδιο, στην εμπορική αμαξοστοιχία υπήρχε «μια ποσότητα η οποία ανάλογα το μοντέλο που εφαρμόζεται κυμαίνεται μεταξύ 12 ,8 και 18 τόνων εύφλεκτων υδρογονανθράκων οι οποίοι είναι το μοναδικό υλικό που θα μπορούσε να μας δώσει την πυρόσφαιρα που έχουμε δει στα βίντεο».

Απέκλεισε κατηγορηματικά κάθε άλλο ενδεχόμενο και ιδιαίτερα αυτό της εμπλοκής των ελαίων σιλικόνης τα οποία όπως είπε είναι τελείως άκαυστα. «Αν πραγματικά υπήρχε τέτοιο ζήτημα μετά το ατύχημα θα έπρεπε να είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία των τρένων σε όλη την Ευρώπη. Ενώ τα τρένα έχουν μετασχηματιστές αντίστοιχου τύπου με αυτά τα ίδια λάδια», υποστήριξε τονίζοντας με έμφαση ότι «προφανώς τέτοιου είδους ζήτημα δεν έχει τεθεί και ούτε πρόκειται να τεθεί οπότε όλη η συζήτηση που επικεντρώνει την προσοχή μας στα λάδια σιλικόνης είναι τελείως λάθος και θα πρέπει να φύγει από τη δημόσια συζήτηση».

Η εκτίμηση για το φορτίο

Ο ίδιος αμφισβήτησε ευθέως τη γνησιότητα των βίντεο που είδαν το φως της δημοσιότητας και αφορούν στην εμπορική αμαξοστοιχία ενώ ερωτηθείς σχετικά με το πού θα μπορούσε να έχει τοποθετηθεί το εύφλεκτο φορτίο δήλωσε:

«Ένα από τα σενάρια, θεωρώ ότι είναι το πλέον βάσιμο είναι ότι επειδή στις πλατφόρμες οι οποίες είχαν μήκος 20 μέτρα ήταν τοποθετημένες λαμαρίνες μήκους 16,40, υπήρχε διαθέσιμος χώρος να μπουν οι παλετοδεξαμενές του 1 κυβικού. Υπάρχει δηλαδή χώρος για να μπει ένα παράνομο φορτίο εκεί πέρα πάνω».

Υπογράμμισε πως από τα βίντεο που δείχνουν τη στιγμή που ξεσπά η φωτιά υπάρχουν τρεις εκλύσεις υγρών . «Είναι δηλαδή τρεις διαδοχικές απελευθερώσεις υλικού, συν το γεγονός ότι σχετικά πρόσφατα έχει αποκαλυφθεί από ένα βίντεο ότι 4 λεπτά περίπου μετά την πρόσκρουση εμφανίζεται μια ροή φλεγόμενου υγρού στην κατωφέρεια του πρανές. Βλέποντας αυτό έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάποιο από τα δοχεία δεν είχε διαρραγεί κατά την πρόσκρουση, κατά πάσα πιθανότητα είναι ένα πλαστικό δοχείο που άντεξε στη φωτιά για 4 λεπτά, στο τέταρτο λεπτό ανοίγει κάποια ευμεγέθης τρύπα, λιώνει δηλαδή το πλαστικό, ρέει το περιεχόμενο φεύγει στην κατωφέρεια», εξήγησε λέγοντας πως:

«Στην πραγματικότητα είναι ένα υγρό που όπως ρέει εξατμίζεται, στην πραγματικότητα αυτό που καίγεται είναι οι ατμοί. Βλέπουμε λοιπόν αυτό το υγρό να ρέει στην κατωφέρεια προς τον αγροτικό δρόμο ακριβώς από κάτω».

Σύμφωνα με τον κ. Μιχόπουλο, «αυτά είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν με κανέναν τρόπο στη λογική ότι αυτό που προκάλεσε τη φωτιά ήταν τα λάδια σιλικόνης. Αν δούμε τα λάδια σιλικόνης δεν έχουν τέτοιου τύπου συμπεριφορά κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη».

Αντίθετα, υποστήριξε ότι «αυτό το οποίο συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο είναι ένα κοινό καύσιμο, οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες είναι μέρος της βενζίνης που όλοι βάζουμε στα αυτοκίνητά μας. Η συμπεριφορά δηλαδή των αρωματικών όσον αφορά το μοτίβο με το οποίο καίγονται, είναι πανομοιότυπο με το μοτίβο καύσης της βενζίνης. Αν λοιπόν έχουμε εικόνα του πως καίγεται η βενζίνη, μπορούμε να αντιληφθούμε και τη συμπεριφορά των αρωματικών υδρογονανθράκων όταν βρεθούν σε περιβάλλον με σπινθήρα ή φλόγα».

Κατά τον ίδιο, στο γεγονός ότι υπήρχαν εύφλεκτοι υδρογονάνθρακες συνηγορούν και οι μαρτυρίες για αίσθηση καψίματος στον χώρο της τραγωδίας. «Αυτές οι ενώσεις όταν βρεθούν σε μια συγκέντρωση στην ατμόσφαιρα μερικών εκατοντάδων ppm δημιουργούν αποπνικτική ατμόσφαιρα. Δεν μπορείς να αναπνεύσεις, διότι προκαλούν την αίσθηση ότι καίγεται όλη η αναπνευστική οδός, όπως επίσης αν αυτά τα υγρά πέσουν στα ρούχα μας η βάλουμε το χέρι μας σε αυτά τα υγρά, θα αισθανθούμε ένα έντονο κάψιμο», τόνισε.