Συγκινητική κίνηση από αδελφό θύματος των Τεμπών: Έγραψε το σύνθημα “δεν έχω οξυγόνο” σε χωράφι (video)

Σε μια βαθιά συγκινητική και συμβολική ενέργεια προχώρησε ο Κριστιάν Ρούτσι, που βίωσε την απώλεια του αδελφού του από την σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό μήνυμα με τη φράση «Δεν Έχω Οξυγόνο» σε μια εκτενή αγροτική περιοχή 100 στρεμμάτων.

Η φράση αυτή έχει γίνει σύμβολο του αγώνα για απονομή δικαιοσύνης και τιμωρία όλων των υπευθύνων για την τραγωδία στα Τέμπη καθώς ακούστηκε σε ηχητικά ντοκουμέντα που ήρθαν στο φως πρόσφατα και προέρχονται από γυναίκα που ήταν μέσα στη μοιραία επιβατική αμαξοστοιχία.

Ο κ. Ρούτσι μίλησε για το συμβολικό αγρογλυφικό του στον Focus FM, λέγοντας πως «Όλο αυτό ξεκίνησε από μία ιδέα. Πήγαμε στο χωράφι, το μελετήσαμε. Ούτε μαθηματικοί είμαστε, ούτε σαΐνια».

«Πήραμε ιμάντες και διαστάσεις από τις άκρες του χωραφιού για να δούμε σε ποιο πλαίσιο θα γίνει το “Δεν έχω οξυγόνο”. Γύρω στα 5 μέτρα ήταν η απόσταση από το ένα γράμμα στο άλλο» ανέφερε και σημείωσε ότι το έργο έγινε το περασμένο Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου.

Από την πλευρά του ο φίλος και «συνεργός» του Ανέστης, είπε: «Μία εβδομάδα το σχεδιάζαμε. Το Σάββατο ξεκινήσαμε 06:00 – 07:00, ανεβήκαμε στο χωράφι, ξεκινήσαμε με τα πόδια να το μετράμε μέτρο μέτρο».

Ο Κριστιάν Ρούτσι εξέφρασε την οργή του κατά της κυβέρνησης: «Υπάρχει κόσμος εκεί έξω που δεν είναι σαν εκείνους που μας κυβερνάνε. Είναι σαν μία μαφία, θέλουμε να τους κάνουμε να μην έχουν αυτοί οξυγόνο».

«Όλοι μας στην αρχή ήμασταν σε κατάσταση σοκ. Ήμουν στον στρατό όταν συνέβη. Γύρισα από την υπηρεσία μου εκείνο το βράδυ χωρίς να γνωρίζω ότι αδερφός μου ήταν στο τρένο εκείνο το βράδυ», περιέγραψε για τη μοιραία νύχτα.

«Μου είπε ένας φαντάρος “έλα να δεις τι έγινε”. Δεν γνώριζα τι γινόταν. Ήμουν σε σοκ μόνο που τα έβλεπα. Έπεσα για ύπνο, έβαλα το κινητό μου σε σίγαση. Όταν ξύπνησα, είδα 80 αναπάντητες από τη μητέρα μου».

Είπε τέλος: «Βρέθηκα στη Λάρισα και μέχρι να βρεθώ έκλαιγα όλη την ώρα, δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Σκηνές πολέμου στη Λάρισα, ένας χαμός, ασθενοφόρα, κόσμος να κλαίει και να ψάχνει τα παιδιά του. Έβγαιναν σακούλες από τα ασθενοφόρα. Ήμασταν 4 μέρες στο ξενοδοχείο μέχρι να ταυτοποιηθεί ο αδερφός μου».