Ρεγγίνα Μακέδου: “Κάποιες μάχες θα τις χάσουμε, το θέμα είναι να κερδίσουμε τον πόλεμο”

Η μάχη της γυμνάστριας με τον καρκίνο και η μεταμόσχευση που της έσωσε τη ζωή

Η Ρεγγίνα Μακέδου είναι μια γυναίκα παράδειγμα για όλους. Η γυμνάστρια, με καταγωγή από την Καβάλα, ήρθε αντιμέτωπη με το πιο σκληρό πρόσωπο της μοίρας και χρειάστηκε να παλέψει σκληρά για να μπορέσει να κερδίσει πίσω τη ζωή της και να αποδείξει σε όλους πως ακόμα και στα δύσκολα, πρέπει να βρίσκεις το φως και να το απολαμβάνεις.

Σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία του ΑΠΘ. Επέστρεψε στην πόλη της και δούλεψε ως προπονήτρια κολύμβησης και γυμνάστρια. Το 2012 πήρε την απόφαση να πάει να ζήσει για μερικά χρόνια στη Νέα Υόρκη και αργότερα επέστρεψε και πάλι στην Καβάλα.

Ο διαβήτης και η διαχείρισή του

Το 2017 η γυμνάστρια διαγνώστηκε με διαβήτη τύπου 1 «τελείως από το πουθενά», όπως αναφέρει η ίδια στο Thestival. «Είχα ξεκινήσει να ζαλίζομαι και να μην βλέπω απέναντι και ο γιατρός μου, μου είπε να μου μετρήσει το ζάχαρο και πήγα κατευθείαν στο νοσοκομείο. Και έτσι έγινε η διάγνωση», περιγράφει. Ωστόσο, βρήκε έναν πολύ καλό γιατρό και διαχειρίζεται πολύ καλά τον διαβήτη. «Δεν είναι κάτι που δυσκολεύει την καθημερινότητά μου. Δεν είναι απλό αλλά δεν το αφήνω να με επηρεάζει παραπάνω απ’ ότι πρέπει», προσθέτει.

Η διάγνωση του καρκίνου πριν τα 35α γενέθλιά της

Η μοίρα όμως έκρυβε και άλλες περιπέτειες για Ρεγγίνα Μακέδου και την υγεία της. Λίγο πριν τα 35α γενέθλιά της ήρθε αντιμέτωπη με τη λευχαιμία.

«Ο καρκίνος εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 2020, πάλι εντελώς τυχαία. Άρχισα να λαχανιάζω και ήταν αρκετά παράξενο για μένα να ανεβαίνω τρία σκαλιά ακριβώς λόγω του αθλητικού υπόβαθρου που είχα. Στην αρχή πήγα σε καρδιολόγο και μου είπε να κάνω αιματολογικές άμεσα, γιατί του φάνηκα και πάρα πολύ χλωμή», περιγράφει και συνεχίζει λέγοντας πως πήγε έκανε εξετάσεις, ακολούθησε κανονικά το πρόγραμμα της στο γυμναστήριο και όταν επισκέφτηκε το μικροβιολογικό εργαστήριο για να πάρει τα αποτελέσματα, η μικροβιολόγος την πληροφόρησε ότι είχε ήδη ενημερώσει το νοσοκομείο για την ομάδα αίματος της και ότι την περίμεναν για να κάνει μεταγγίσεις και εξετάσεις.

Όταν άκουσε αρχικά τη διάγνωση της λευχαιμίας, δεν κατάλαβε τι ακριβώς έχει και δεν σκέφτηκε ότι είναι καρκίνος. «Μέχρι να πάω στην Αλεξανδρούπολη να ακούσω τον διευθυντή να λέει ξεκινάμε χημειοθεραπείες, δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι έχω. Νόμιζα ότι είναι κάποια αιματολογική ασθένεια αλλά όχι καρκίνος. Δεν πήγε καθόλου το μυαλό μου εκεί», εξηγεί. Και προσθέτει ότι όταν άκουσε τη λέξη χημειοθεραπεία και κατάλαβε πλέον τι έχει, τις πρώτες ημέρες δεν ήταν καθόλου καλά. «Είχα πολλά νεύρα, θυμό, αλλά ευτυχώς κράτησε πολύ λίγο αυτό το πράγμα».

Η έμπνευση από το εξωτερικό και ο χορός που της έδωσε δύναμη

Η Ρεγγίνα Μακέδου όμως δεν το έβαλε κάτω και πάλεψε για να βγει νικήτρια στη μεγαλύτερη και δυσκολότερη μάχη της ζωής της.

Μία μέρα έτυχε να δει ένα βίντεο στα social media με μία κοπέλα από την Αμερική που αντιμετώπιζε την ίδια ασθένεια. «Είχα δει μία κοπέλα από την Αμερική που περνούσε το ίδιο με μένα και πήρα πολύ δύναμη από αυτή την γυναίκα και σκέφτηκα ότι άμα εγώ πήρα δύναμη από μία τύπισσα η οποία είναι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, μήπως εγώ αν μοιραστώ την ιστορία μου, να δω ότι δεν είμαι μόνη μου», περιγράφει χαρακτηριστικά στο Thestival.

«Όταν είσαι σε ένα νοσοκομείο, νομίζεις ότι είσαι μόνος σου, ότι το έχεις μόνο εσύ αυτό και ότι κανένας άλλος δε το περνάει αυτό σαν εσένα», περιγράφει. Και συνεχίζει λέγοντας πως «όταν είδα αυτή τη γυναίκα να το βγάζει προς τα έξω, λέω κοίταξε να δεις τι γίνεται. Και αυτή λευχαιμία έχει, και χορεύει και το παλεύει και λέει “εγώ δεν θα πεθάνω” και εγώ λέω τι κάθομαι και κάνω και κλαίω όλη τη μέρα. Και έτσι μου γύρισε, και για μένα και βρήκα λόγο να ξυπνάω το πρωί. Θυμάμαι ότι ήθελα να χορέψω», εξομολογείται.

Στην αρχή δεν είχε καταλάβει το πόσο δημοφιλή είχαν γίνει τα βίντεο που ανέβασε στο TikTok και το Instagram, και ειδικά στις πρώτες θεραπείες δεν είχε καθόλου εικόνα. «Σηκωνόμουν, έκανα τα βιντεάκια μου και μετά κατά κύριο λόγο κοιμόμουν. Όταν πια κατάλαβα τι έκταση είχε πάρει όλο αυτό το πράγμα συγκινήθηκα πάρα πολύ, γιατί κατάλαβα πόσοι πονεμένοι άνθρωποι υπάρχουν. Από τα μηνύματα που έπαιρνα, από το πόσος κόσμος με πλησίαζε και λέω κοίταξε να δεις πόσοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και δεν είμαι μόνη μου», τονίζει και επισημαίνει πως τα βίντεο που έκανε εκείνη την περίοδο ήταν «δούναι και λαβείν» γιατί δεν έδινε μόνο αυτή δύναμη στους άλλους, αλλά και η ίδια έπαιρνε δύναμη από τους άλλους. «Όταν μιλάς με έναν άνθρωπο που το περνάει και σε καταλαβαίνει είναι διαφορετικό, γιατί όσα και να σου λένε οι γύρω σου, δε σε καταλαβαίνουν», εξηγεί.

Η υποτροπή, η μεταμόσχευση και οι αλλαγές στη ζωή της

Μετά από ένα διάστημα ηρεμίας, η Ρεγγίνα Μακέδου υποτροπίασε ενάμιση χρόνο μετά. «Υποτροπίασα τον Απρίλιο του 2022. Οι γιατροί μου ήδη από την πρώτη φορά είχαν ψάξει να δούνε αν υπάρχει κάποιος δότης μυελού των οστών και φυσικά μετά ξαναψάξανε και χτύπησε στην τράπεζα ότι υπάρχει συμβατότητα με κάποιον. Η δότρια δέχτηκε και πήρα τα κύτταρα στις 3 Ιουνίου του 2022», αναφέρει. Όπως εξηγεί, πριν την μεταμόσχευση πρέπει να είναι σε πλήρη ύφεση η νόσος και πριν πάρει κάποιος τα κύτταρα γίνεται μία μεγάλη χημειοθεραπεία που ουσιαστικά «σε μηδενίζουν τελείως, σκοτώνουν τα πάντα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Έπειτα, γύρισε τον Σεπτέμβριο στο σπίτι της στην Καβάλα και σιγά σιγά άρχισε να αναρρώνει.

Μετά τη μεταμόσχευση, αντιμετωπίζει τη ζωή αλλιώς. Όπως λέει, έχει γίνει πιο αυστηρή με την Ρεγγίνα κάνοντάς την να αγαπήσει και να εκτιμήσει περισσότερο τον εαυτό της. «Δεν θα χάσω πολύ χρόνο για κανέναν. Έχω γίνει πάρα πολύ ειλικρινής. Έχω γίνει πολύ περισσότερο ευαίσθητη σε κάποια θέματα και αφιερώνω πολύ περισσότερο χρόνο σε ανθρώπους που δεν ξέρω, και βλέπω ότι χρειάζονται τη βοήθειά μου», εξομολογείται στο Thestival. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, κάθε μέρα έχει τουλάχιστον ένα μήνυμα από κάποιον ασθενή. «Θα είναι ο ίδιος ο ασθενής, θα είναι η μαμά, θα είναι σύζυγος, θα είναι ο μπαμπάς, θα είναι η αδερφή ή ο αδερφός. Σίγουρα κάθε μέρα κάποιος κάτι θα στείλει να ρωτήσει», συμπληρώνει.

Η γνωριμία με τη γυναίκα που της έσωσε τη ζωή

Η Ρεγγίνα Μακέδου γνώρισε τη δότρια της μετά από δύο χρόνια από τη μεταμόσχευση. «Συναντηθήκαμε μόνο μία φορά γιατί ζει στην Αθήνα, παρ’ όλα αυτά ανά διαστήματα μιλάμε και παρακολουθούμε η μία την άλλη όσο γίνεται στα social media. Είναι μία πολύ ωραία τύπισσα», λέει χαρακτηριστικά.

«Όλη μου η ζωή είναι ο αθλητισμός και η γυμναστική»

Ένα από τα πράγματα που τη βοήθησε στην αποκατάστασή της ήταν η γυμναστική που έκανε πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της ασθένειας. Όπως εξηγεί, στάθηκε πολύ γρήγορα στα πόδια της σε σχέση με άλλους ασθενείς, και σε αυτό βοήθησε και το αθλητικό της υπόβαθρο.

«Αποφάσισα να κάνω πράγματα που φοβόμουν»

Η Ρεγγίνα Μακέδου σημειώνει πως κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της δεν είχε κάποια ψυχολογική υποστήριξη και πως έφτιαξε την ψυχολογία της δουλεύοντας μόνη της. «Αποφάσισα όταν άρχισα να γίνομαι καλά να κάνω πράγματα που φοβόμουν. Ξεκίνησα θαλάσσια σπορ και άρχισα να κάνω θεραπευτική ιππασία γιατί φοβόμουν τα άλογα. Μου τόνωσε πολύ την αυτοπεποίθηση και έφτιαξα την ψυχολογία μου αλλά και τη σωματική μου κατάσταση μέσα από αθλητικές δραστηριότητες», περιγράφει.

«Στόχος της ζωής μου είναι να είμαι υγιής»

Κύριος στόχος της γυμνάστριας είναι να παραμείνει υγιής. «Δεν θέλω άλλο στόχο. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Αν έχω αυτό νομίζω ότι όλα τα άλλα μπορώ να τα κάνω αρκεί να το θέλω. Θέλω να είμαι υγιής και καλός άνθρωπος», υπογραμμίζει.

«Κάποιες μάχες θα τις χάσουμε, το θέμα είναι να κερδίσουμε τον πόλεμο»

Το μήνυμα που στέλνει σε όσα άτομα αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις με τη δική της είναι πως σε όλη αυτή τη δύσκολη διαδρομή και στις άπειρες καθημερινές μάχες που έχουν, σίγουρα θα υπάρξουν και χαμένες μάχες και πως πρέπει να τις γυρίσουν και την επόμενη ημέρα να σηκώνονται και να παλεύουν με το ίδιο σθένος που πάλευαν από την αρχή. «Σίγουρα κάποιες μάχες θα τις χάσουμε, το θέμα είναι όμως να κερδίσουμε τον πόλεμο», τονίζει.

Τέλος, στέλνει ένα εξίσου σημαντικό μήνυμα σε όσους ανθρώπους μπορούν να γίνουν αιμοδότες και δότες μυελού των οστών, να το κάνουν και να βοηθήσουν άτομα που το έχουν ανάγκη.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εορταστική έντυπη έκδοση του thestival.gr