Κωνσταντίνου για Μίμη Δομάζο: “Ένας μύθος που κόσμησε τα ελληνικά γήπεδα” (video)

Συγκινημένος ήταν ο Βασίλης Κωνσταντίνου κατά την διάρκεια της εκφώνησης του επικήδειού του για τον Μίμη Δομάζο, μέσα στην Μητρόπολη Αθηνών.

Ο Βασίλης Κωνσταντίνου ήταν ένα από τα πρόσωπα που μίλησαν στον επικήδειο του Μίμη Δομάζου, με τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού να συγκινεί με τα λόγια του για τον «στρατηγό» του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τα λόγια του Βασίλη Κωνσταντίνου

«Μίμη αδερφέ μας, Στρατηγέ μας, μας αιφνιδίασες έτσι όπως ήξερες εσύ να αιφνιδιάζεις τον αντίπαλο, να παίρνεις την μπάλα, να την κλωτσάς και να την στέλνεις στα δίχτυα. Στο άκουσμα της είδησης ότι μπήκες στο νοσοκομείο όλοι σκεφτήκαμε ότι είσαι δυνατός, θα τα καταφέρεις. Όμως μας αιφνιδίασες για μια ακόμα φορά στο άκουσμα ότι τα κατάφερες, γιατί όλοι ξέρουμε πως ήσουν αήττητος. Όμως δυστυχώς, στο μοιραίο παιχνίδι, όλοι μας, όση δύναμη και να βάλουμε, όσο κι αν παλέψουμε, νικητής είναι ένας. Ήσουν ατρόμητος, αλύγιστος στις δυσκολίες.

Παθιασμένος για νίκες, αξιοπρεπής και ήπιων τόνων. Κέρδισες τον σεβασμό των συναγωνιστών και των αντιπάλων σου. Η Λεωφόρος γέμιζε για να δουν τον Δομάζο και τα άλλα παιδιά. Ήσουν πειθαρχημένος στον στόχο σου και όλη σου η ζωή ήταν το ποδόσφαιρο. “Πρέπει να είσαι σωστός, η ζωή σου να είναι μετρημένη” μας έλεγες. Κι έτσι ήσουν, πάντα σωστός και μετρημένος. Κάθε Κυριακή ο κόσμος ερχόταν να σε δει και δεν έλεγαν “πάμε να δούμε τον Παναθηναϊκό”, έλεγαν “πάμε να δούμε τον Δομάζο με την παρέα του”. Κατάφερες να κάνεις το ποδόσφαιρο υπόθεση όχι μόνο της εργατικής τάξης, αλλά όλων. Κάθε μέρα σε προπονήσεις και αγώνες, εμείς οι συμπαίκτες σου μαθαίναμε από σένα, παίρναμε δύναμη από σένα όταν σε βλέπαμε να ορμάς στο γήπεδο και να μας λες “Πάμε, θα τους νικήσουμε, όλοι μαζί σαν μια παρέα”. Είναι αυτή η παρέα και ο σύλλογος που εσύ οδήγησες στην μεγαλύτερη διάκριση που είχε ποτέ ελληνική ομάδα το 1971, στο έπος του Γουέμπλεϊ.

Ο Παναθηναϊκός με σένα αρχηγό βρέθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, απέναντι στον Άγιαξ. Πρώτος των πρώτων. Η εμβέλειά σου έκανε τους φιλάθλους να ξεπεράσουν τα οπαδικά, να σε παραδέχονται και να σε θαυμάζουν φίλαθλοι από όλες τις ομάδες του κόσμου. Τίμησες τις φανέλες του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και της Εθνικής. Ήσουν, είσαι και θα είσαι σύμβολο αγωνιστικότητας και ήθους στο ποδόσφαιρο και πηγή έμπνευσης για τους νέους αθλητές. Ταπεινός, με αρχές και αθλητής με όλη την σημασία της λέξης. Ένας μύθος που κόσμησε με την παρουσία του τα ελληνικά γήπεδα.

Για εμάς όμως τους φίλους σου, τα παιδιά της ομάδας, είσαι και ο Μίμης μας, ο φίλος μας. Ήσουν ένας από την παρέα μας, με τις πλάκες, τα πειράγματα και τα αστεία μας. Μια φιλία που δεν χάθηκε ποτέ, γιατί όλοι εμείς, χρόνια τώρα, δίνουμε ραντεβού κάθε Κυριακή στα γήπεδα που παίζει η ομάδα μας. Κάθε φορά που φεύγει κάποιος συμπαίκτης, αισθανόμαστε ότι κάτι λείπει. Τώρα όμως το κενό θα είναι μεγάλο, γιατί θα λείπει ο Στρατηγός μας. Κι αυτό πονάει πιο πολύ. Τώρα το γήπεδο θα είναι πιο άδειο. Γιατί το γέμιζες με την προσωπικότητά σου. Θα μείνεις αθάνατος στις καρδιές μας και στις καρδιές όλων των φιλάθλων. Πρώτα του Παναθηναϊκού αλλά και όλου του αθλητικού κόσμου.

Τώρα, εκεί ψηλά, να κλείσεις το μάτι σε αυτούς που θα συναντήσεις, όπως μας έκλεινες το μάτι στον πάγκο για να μας εμψυχώσεις πριν απ’ τους αγώνες. Καλό παιχνίδι στο απέραντο γήπεδο του παραδείσου. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στις αγαπημένες σου, στην σύζυγό σου Ηώ, στις κόρες σου Πόπη, Ουρανία κι Ευαγγελία. Καλό σου ταξίδι».